Begrijp wat ik je vertel, keer je niet af van mij (1)

Mijn lieverd geeft niets om shows noch kleren(2). Op een dag zei ik tegen hem: "Je was mijn zon en mijn aarde(3). We zijn samen een lange weg gegaan, in goede en slechte tijden(4), Maar dat is nu voorbij. Ik kan niet uitleggen welke gevoelens je in me losmaakt(5). Maar één ding is duidelijk, Wat je wilt schatje, dat heb ik(6). Alleen een beetje jammer voor jou: vanaf nu geldt het volgende: je mag kijken, maar je mag me niet aanraken(7). Dat is niet persoonlijk, het is niet de manier waarop je me aanraakt(8). Ik hou gewoon niet meer van je. En trouwens ik heb ook een ander gevonden."

Hij trok spierwit weg. Ik wilde hem gerust stellen, maar het enige advies dat ik kon bedenken was "Adem in, adem uit"(9). Hij viel op zijn knieën en schreeuwde "Is dit het echte leven, of alleen fantasie?"(10) Een tikkeltje dramatisch naar mijn idee. Toch zei ik: Maak je geen zorgen, over wat dan ook, want alles komt goed(11). Je moet het tenslotte ook niet erger maken dan het is. "Maar het ging toch goed tussen ons?", riep hij, "we waren toch gelukkig samen?" Dat irriteerde me toch wel enigszins "Je ziet alleen maar wat je wilt zien(12)."

Die avond lag ik in bed. In de kalmte van de nacht waren mijn ogen gesloten(13). Ik moest steeds maar weer denken aan wat hij had gezegd toen ik wegliep. "Ik wil je laten weten dat ik blij voor jullie ben, ik wens jullie niets dan het beste(14)". Die zin spookte steeds weer door mijn hoofd. Arme jongen, ik voelde me zo schuldig. Ik was ook schuldig, elke vinger in de kamer wees naar mij(15). De volgende ochtend werd ik wakker met het besef dat dit één van die dagen was waarop je niet wakker wilt worden(16).